Akcja - Szkoła bez barier

Sylwia Świońć Kategoria: Ogłoszenie

Opublikowano: 04 października 2022 Odsłony: 984

W obecnym roku szkolnym rozpoczynamy akcję pt: Szkoła beż barier. W ramach projektu uczniowie naszej szkoły będą uczestniczyli w pogadankach informacyjnych, projekcjach filmów oraz w konkursach plastycznych o tematyce niepełnosprawności. W październiku chciałabym przedstawić informacje dotyczące Zespołu Downa.

Październik miesiącem budowania świadomości na temat Zespołu Downa

"Zespół Downa nie jest chorobą, lecz częścią bogatego i zróżnicowanego dziedzictwa biologicznego. Dziecko nim dotknięte nie jest upośledzone w swojej istocie, lecz tylko w zakresie wymagań, które stawia mu społeczeństwo, w którym żyje.” (Brian Stradford 1993)

Skąd pochodzi nazwa?

Nazwa pochodzi od nazwiska brytyjskiego lekarza Johna Langdona Downa, który jako pierwszy opisał tę wadę genetyczną. Pomimo cech zewnętrznych przypisanych Trisomii 21, każda osoba z zespołem Downa odziedziczyła też cechy swoich bliskich, po Mamie, Tacie, Dziadkach.

Zespół Downa nie jest chorobą

Zespołu Downa się nie leczy. To wada genetyczna. Według aktualnych badań nie można na nie wpłynąć w żaden sposób.Dzieci z Zespołem Downa zupełnie inaczej rozwijają się. Nie porównujmy ich. Pomóżmy zdobywać świat.

Ograniczenia

Osoby z zespołem Downa potrzebują wsparcia rodziny, terapeutów, aby móc osiągać w życiu kolejne umiejętności. Już teraz na świecie ludzie dorośli z Zespołem Downa mogą samodzielnie mieszkać w mieszkaniach chronionych, pracować przy wsparciu asystenta.

Dzieci z zespołem Downa bardzo często mają słabe napięcie mięśniowe. Wiotkość mięśni i stawów stwarza wiele problemów. Dziecko motorycznie rozwija się dłużej, np.: dużo później siada czy chodzi.

Twoje dziecko nie zarazi się zespołem Downa!!

Nie bójmy się osób z zespołem. One są tak samo różne, jak każdy człowiek. I tak samo wspaniałe jak każdy z nas. Ludzie z zespołem Downa mają wiele wad współtowarzyszących wadzie genetycznej: wadę serca, problemy z wzrokiem lub słuchem, wiotkość mięśni i stawów sprawia, że niektóre osoby poruszają się z trudem, mają specyficzny chód. Osoby z zespołem Downa często nie są samodzielne i potrzebują pomocy drugiej osoby, by radzić sobie z codziennymi czynnościami, ale czują tak samo jak my, mają pasje, talenty, marzenia.

Nie odwracajmy wzroku!!

Uśmiechnijmy się. Pomóżmy, porozmawiajmy, zapytajmy. To taki sam człowiek, jak każdy z nas. Zamiast uciekania poślijmy uśmiech do mamy, dziecka, zapytajmy ile ma lat, jak ma na imię.

Zachęcamy wszystkich do akceptacji i solidarności z osobami z zespołem Downa. Każdy z nas zasługuje na miłość, wsparcie,  czas, cierpliwość, pomoc, szacunek.