Konkurs plastyczny dedykowany Janowi Długoszowi

Agnieszka Kozińska Kategoria: Informacja o konkursie

Opublikowano: 14 kwietnia 2015 Odsłony: 2605

Zapraszamy do udziału w szkolnym konkursie plastycznym, który ma nam pomóc wczuć się w atmosferę Dni Patrona Szkoły - Jana Długosza. Mamy nadzieję, że wiosenna aura pomoże uczniom znaleźć twórczą wenę, potrzebną do stworzenia ciekawych prac, upamiętniających tak ważną historycznie postać. Życzymy wszystkim chętnym ciekawych pomysłów i czekamy na Wasze dzieła.

Regulamin
konkursu plastycznego dedykowanego Janowi Długoszowi
organizowanego przez Publiczną Szkołę Podstawową w Nowej Brzeźnicy

- Prace w należy oddać do dnia 15. 05. 2015.
- minimalny format A4
- technika dowolna
- prace opisane na odwrocie imieniem i nazwiskiem oraz klasą
- o terminie i uroczystym rozdaniu nagród poinformujemy laureatów do dnia 18 maja
- dzieci z klas I-III wykonują ilustrację do legendy o smoku wawelskim, którą to historię opisał nasz kronikarz.
- dzieci z klas IV- VI wykonują portret patrona szkoły Jana Długosza lub pracę plastyczną przedstawiającą herb Wieniawa

KRAK BUDUJE ZAMEK I MIASTO KRAKÓW, I ZABIJA SMOKA STRASZLIWEGO, KTÓRY UKRYWAŁ SIĘ POD ZAMKIEM Z WIELKIM DLA MIESZKAŃCÓW POSTRACHEM I SZKODĄ.

W jaskini bowiem góry Wawelu, na której Krak zamek swój był zbudował, potwór niesłychanej wielkości, mający postać smoka albo węża zadławcy (olophagus) obrał sobie legowisko, a na zaspokojenie żarłoczności swojej porywał bydlęta i trzody, jakiekolwiek mu się nawinęły, nie przepuszczając nawet ludziom; gdy zaś długim zmorzony głodom nie znajdował przygodnej albo podrzuconej sobie pastwy, wtedy z dziką wściekłością, w dzień biały i na jawie, wypadając z łożysku, i zionąc z paszczy przeraźliwe ryki, rzucał się na najroślejsze bydlęta, konie, woły, zaprzężono do wozu lub do płużycy, dusił je i dławił, niemniej srogi pożera ludzi, którzy łakomstwu jogo ujść nie pospieli. Straszliwa ta zajadłość i żarłoczność tak dalece potrwożyła i utrapiła mieszkańców Krakowa, że dla tej niszczącej potwory bardziej już o opuszczeniu miasta niż o rozsiedleniu się w niem myśleli. Zaczem z rozkazu Kraka, bolejącego nad tą niedolą miasta, które sam był złożył, a któremu wydalenie się mieszkańców wzrastaćby nie dozwalało, rzucano owemu smokowi codziennie trzy ścierwa, domowych bydląt, a nasyceniom potwory w ten sposób, okupowano bezpieczeństwo nie tylko ludzi ale i innych żyjących stworzeń. Gdy przecież taki stan rzeczy zdał się uciążliwym panującemu książeciu więcej jeszcze niźli ludowi, gdy zwłaszcza obawiał się Krak, aby po śmierci jego całkiem nie opuszczono miasta, rozkazał ścierwa przeznaczono smokowi na pożarcie wypełnić wewnątrz siarką i próchnom, woskiem i żywicą, a w zwierzchniej warstwie zapuściwszy nieco tliwa, rzucić mu jak zwykło na pastwę. Gdy więc smok według zwyczaju i z przyrodzoną pochłonął je chciwością, wnet zajętym w trzewiach ogniem i skwarzącym je coraz głębiej płomieniem dręczony, legł i żywota postradał.